هنر امید پروری / فائزه نور علیزاده گنجی

موضوع:  هنر امید پروری ( دانش آموزی که لکنت زبان داشت واز شرکت در گروه سرود نا امید شده بود و با تلاش این معلم موفق شد در گروه سرود شرکت کند)

 گزارش :

   این جانب شهربانو تفرشی از معلمان آموزش وپرورش بابل هستم، با 25 سال سابقه که 10 سال آن را در مقطع ابتدایی مشغول بودم که این 10سال را در دو مدرسه به نام کمیل موزیرج و هفت تیر خورشید کلا بودم.    همانطور که می دانید فعالیت پرورشی فعالیت گسترده ای است که دارای شاخه های متعددی است که هر شاخه زیر مجموعه متنوعی دارد، که یکی از این شاخه ها فعالیت هنری می باشد که زیر مجموعه ی آن سرود است. 

   هنگامی که در مدرسه هفت تیر خورشید کلا مشغول به کار بودم یکی از دانش آموزان پایه سوم را که علاقه ی خاصی به سرود داشت ودر عین حال لکنت زبان داشت با اقدامی که انجام دادم موفق شدم با توجه به مشکلش او را در گروه سرود شرکت دهم وهمین امر موجب شده بود که او هم در امر آموزش وهم در امر پرورشی  موفق تر عمل کند زیرا امید اورا با اقداماتم مجدد زنده کردم. 

   با اصرار وعلاقه ای که او داشت و همچنین گروه سرود گروهی است که دانش آموزان با توجه به استعدادشان انتخاب می شوند تصمیم گرفتم به طور انفرادی با او تمرین کنم مخصوصا در ساعات تفریح و همچنین با اجازه ی معلمش در ساعت ورزش مدام با او کار وتمرین می کردم. علاوه بر این موارد نوار سرود را تکثیر کردم و به این دانش آموز دادم تا در منزل نیز تمرین کند واز سرگروه سرود هم خواستم در مواقع نیاز با او تمرین بیشتری کند ومهم تر از همه اینکه گروه سرود را آماده کردم برای حضور این دانش آموز واز بچه ها خواستم همکاری بیشتری با این دانش آموز داشته باشند. در نتیجه با تمرین وممارستی که انجام شد وعلاقه ای که خود دانش آموز به این کار داشت ابتدا به صورت لب خوانی سرود را  می خواند وسپس با یک دانش آموز دیگر سرود می خواند وبعد با دو دانش آموز و مرحله بعدی با سه دانش آموز وهمین طور ادامه دادم تا این دانش آموز را در گروه سرود قرار دادم و در ادامه از گروه سرود خواستم ابتدا در جمع دانش آموزان اجرا کنند وسپس در جمع مربیان .مدیران دفتری اجرا کنند. 

   وسعی کردم از این گروه سرود به خاطر حضور این دانش آموز در مناسبت های مختلف استفاده کنم، سرانجام این دانش آموز توانست خود را با گروه سرود وفق دهد وبا آن ها هماهنگ شود وعلاوه براین لکنت زبان او بهانه ای بود که در در درس های شفاهی موفق نباشد اما همین که توانسته بود در جمعی سرود بخواند این مهارت را هم پیدا کرده بود که درس های شفاهی را خوب پاسخ دهد وبه این جمله باور پیدا کرده بود( من می توانم) وبه حدی رسیده بود که معلم از او احساس رضایت می کرد وباور نمی کرد این همان دانش آموز قبلی اوست. این یک تجربه ی شیرینی بود که من در مقطع ابتدایی به دست آوردم وتوانستم از طریق سرود امید را در این دانش آموز زنده کنم و اورا در مراحل آموزشی نیز کمک نمایم.