نقاشی هایی از نوع طبیعت های کودکانه/شراره بلالمی

قبل اینکه وارد بحث اصلی شویم،لازم است این نکته را ذکر کنم که توجه همه جانبه به تمامیه دروس دوره ابتدایی در جهت آموزش وپرورش کودکان،مسئله ای مهم و از برجسته ترین اهداف آموزشی به حساب می آید وبی توجهی حتی به یک درس قضیه ی آموزش را مختل می سازد.اما متاسفانه در سال های اخیر شاهد بی توجهی و بی مهری معلمان در زمینه تدریس برخی دروس به ویژه درس هنر(نقاشی)و کم اهمیت جلوه دادن ان هستیم در صورتی که به نظر من میتوان با بکار گیری کمی خلاقیت،در همین درس(هنر)بسیاری از نکات و مفاهیم اساسی زندگی را به کودکان آموزش داد.امیدوارم این تجربه ی زیبا و خواندنی انگیزه ایی شود برای ما معلمان اینده در جهت تدریس هرچه بهتر این درس. −خانم سیاه مشته ایی از معلمان با تجربه و پرکار مقطع ابتدایی است که در زمینه آموزش درس هنر از روش قصه گویی و مشارکتی استفاده می کند.و تمامیه سعی خود را بکار گرفته تا از این راه نکات و مفاهیم اساسی را به طور غیر مستقیم به کودکان آموزش دهد. طی صحبت های خود با این دبیر محترم ایشان بخشی از کار خود را در قالب مثالی زیبا برایم کاملا تشریح کردندو در ادامه نیز متذکر شدند که چگونه مبحث آب و فایده هایش و کاربرد ان در زندگی (که یک بحث کاملا جدی در زندگی روزمره ماست)را در قالب قصه و نقاشی برای بچه ها تفهیم نمودند: "در این روش از واژه های ساده و قابل لمس در طبیعت که دانش آموزان با ان سر وکار دارند استفاده نمودم .این کار باعث می شد تا تصاویر گوناگونی در ذهن بچه پدیدار گشته و خلاقیت تصویر سازی در آن ها پرورش یابد.هم چنین توجه به صحنه های مختلف داستان،ارتباط با پدیده های داستان،طبیعت و صحنه هایی نظیر بوها، رنگها،مناطق مختلف،سرما ، گرما،مشاغل و.....بر روی دانش آموزان تاثیر گذاشته و در نهایت زمینه را برای انواع ارتباطات کلامی و غیر کلامی به وجود می اورد.در واقع قصه این اجازه را به کودک می دهدتا با ابزار الات موجود در اطرافش (طبیعت)اشناشده و هم چنین توجه وی را به زیبا سازی کار هنری جلب می کند.توانایی فیزیکی و حواس های مختلف انها به ویژه حس لامسه،بینایی و شنوایی را تقویت کرده ودقت آنها را نسبت به طبیعت و آنچه درون ان وجود دارد را افزایش می دهد.علاوه بر این دانش آموزان در کنار گوش دادن به قصه با یک حرکت جمعی و مشارکتی از ابزار و وسایل یکدیگر استفاده کرده که این امر سبب رشد عاطفی و اجتماعی انها میشود.طی تقسیم بندی های گروهی که انجام می شود دانش آموزان از تجربه های هنری یکدیگر استفاده کرده و به تدریج یاد می گیرند که می بایست به حقوق و وظایف یکدیگر احترام بگذارند.بنابراین نسبت به فعالیت های یکدیگر اظهارنظر کرده و در نتیجه از افکار هم به صورت سودمندی بهره می برند" به صحبت های پایانی نزدیک میشدیم و من هم چنان حیرت زده از این موضوع که چگونه ممکن است یک معلم روستایی با امکانات نسبتا محدود آموزشی این چنین خلاقانه عمل کند به فکر فرو رفته بودم ....که ناگهان با صدای خانم سیاه مشته ای به خود آمدم ایشان آرام بر روی شانه ام زدند و گفتند:کلید همه ی این کارها فقط کمی ابتکار و عشق ومحبت واقعی به دانش آموزان است.برایم عجیب بود...انگار با آن چهره ی مهربانش ذهنم را می توانست بخواند.واقعا خوشحال بودم...خوشحال از اینکه با وجود شرایط سخت هنوز هم معلمانی متعهد پیدا می شوند.هنگام خداحافظی ایشان کلیپی را که حاوی یک فیلم آموزشی از نحوه ی تدریس خودشان بود را در اختیارم قرار دادند و از من خواستند تا آن را به دقت ببینم و از آن استفاه کنم،از شدت ذوق زبانم قفل کرده بود...از او تشکر به عمل آوردم و مدرسه را به قصد خانه ترک کردم. واقعا تجربه ی زیبایی بود...!!!   تجربه ای زیبا برگرفته از صحبت های سرکار خانم سیاه مشته ای...آموزگار پایه ی اول دبستان.