معلم خلاق/پژمان تقی نژاد1

ولی زاده هستم آموزگار پایه چهارم دبستان هیئت امنایی حاج موسی میناگر شهرستان بابل.مسئله ای که برایم پیش آمد در درس علوم بود و اینکه در بچه ها ضعف دیده می شد و با هر روش سنتی و جدید تدریس می شد باز هم مشکل داشتند و متوجه نمی شدند. چون کلاسم هوشمند بود به این فکر افتادم که از محتوای الکترونیکی(نرم افزار درس علوم)استفاده کنم اول از ک درس شروع کردم و محتوا را تولید کردم و سی دی را خودم درست کردم و وقتی این آزمایش را انجام دادم دیدم بچه ها به راحتی در همان جلسه اول یاد گرفتند و خیلی اشتیاق نشان دادند برای اینکه خودشان هم این کار را انجام دهند و با استفاده از محتوای الکترونیکی خودشان تدریس را انجام دهند و هر جلسه دوست داشتند این کار انجام بگیرد.به این نتیجه رسیدم که از محتوای الکترونیکی بیشتر استفاده کنم برای این که درسی را که دانش آموزان در دو یا سه جلسه یاد می گرفتند با استفاده ازاین روش در همان جلسه ی اول ملکه ی ذهنشان می شد و به معلمان توصیه میکنم از این روش استفاده کنند و فقط به مطالب کتاب بسنده نکنند  و چون بچه های ما به روز هستند ما هم باید به روز باشیم.

دانش آموز رضا/ مرتضی کاردگر1

تجربه آقای امیری مدرس مدرسه فرزانه بابل با 30 سال سابقه خدمت مربوط به سال 1367 در روستای تمسک از توابع شهرستان آمل. مدرسه ای مختلط با حدود 34دانش آموز.دانش آموز رضا مردودی کلاس دوم که هم از نظر وضع مالی مشکل و هم از نطر قیافه ( رنگ پوست) مورد تمسخر دانش آموزان دیگر قرار داشت.بعد از برگزاری آزمون تشخیصی متوجه شدم که دانش آموز در تمامی دروس مشکل دارد همچنین در درس املا که همیشه نمرات زیر10 میگرفت. برای تقویت رضا دردرس املا به او تکلیف مشق میدادم.یکی از روزها رضا نه دفتر مشق خود را آورده بود و نه تکالیش را انجام داده بود. به همین خاطر با او برخورد تندی کردم و برای تنبیه او مشق بیشتری به او دادم.بخاطر همین تکلیف اضافی رضا فردا به مدرسه نیامد و حتی پدر رضا به مدرسه آمد و گفت که رضا از دیروز تا حالا به خانه نیامده ( شب را در جنگل گذرانده بود).بعد از این قضایا رضا را به عنوان مبصر کلاس معرفی کردم که این کار مورد اعتراض دانش آموزان دیگر قرار گرفت. به دانش آموزان گوشزد کردم که مبصر یعنی جانشین معلم و حرف مبصر یعنی حرف معلم.رضا به عنوان رابط بین کلاس و دفتر مدرسه نیز انتخاب شده بود و این کار را با اشتیاق و علاقه خاصی انجام میداد.چون رضا دچار کمبود توجه بود با توجه و حمایت های من از او کم کم به درس علاقه مند شد و رفتار بچه ها نیز نسبت به او تغییر کرده بود.رضا در درس ها پیشرفت زیادی کرد تا جایی که در امتحانات نوبت سوم با اختلاف خیلی کم شاگرد دوم کلاس شد.

مسابقه: رقابت اعضای هر گروه با خود / بهزاد یدالهی 1

آقای علی کبودتبار فیروزجایی- آموزگار دوره ابتدایی – 25 سال سابقه در سال تحصیلی 82-1381 در دبستان شهید احمدزاده ، روستای درازکَش از توابع بخش بندپی شرقی ، آموزگار پایه پنجم بودم. آنجا کلاسها مختلط بود و 19 دانش آموز داشتم. مشکل کلاس این بود که حدود 6 یا 7 دانش آموز در همان ابتدای سال ضعیف بودند که البته دانش آموز قوی نیز در کلاس بودند.بعد از گذشت یک ماه و نیم از شروع مدرسه فکر کردم که برای اینکه دانش آموزان ترغیب شوند و تشویق شوند به خوانش و مطالعه کتاب ، عنوان مسابقه را در کلاس مطرح کنم. به بچه ها گفتم که میخواهم 3 دوره امتحان علمی در کلاس برگزار کنم و آنهایی که پیشرفت داشته باشند جایزه ای هم برای آنها در نظر میگیرم. دانش آموزان را به 4 گروه تقسیم کردم و نمرات 18 تا 20 را در یک گروه و 16 تا 18 را در یک گروه و 10 تا 15 را در یک گروه و زیر 10 را در یک گروه قرار دادم. *(هر گروه با خودش رقابت میکرد) نه با کل کلاس ، چون حس رقابت از بین می رفت. پایان هردوره نمرات را میخواندم و نفرات برتر را اعلام میکردم. در همان ابتدا متوجه شدم که بچه های ضعیف رغبتشان بیشتر شد و رشد خوبی در نمرات داشتند و شاید این عنوان (مسابقه) و (رقابت درون گروهی) عاملی شد که آنها تلاش بکنند و رغبت داشته باشند. دانش آموزان ضعیفی که نمرات 1 و 2 میگرفتند بعد از این دوره مسابقات نمراتشان به 13 و 12 رسید و سطح علمی کلاس تقریبا یک دست شد.

ترس از معلم/ امیرحسین فیروزمندی 1

تجربه ی آقای عالمیان در سال 1394 که ایشان معلم پایه ی ششم ابتدایی در مدرسه فرزانه می باشد. در آغاز سال تحضیلی متوجه شدم که دانش آموزی در کلاس من خیلی غیبت می کند و به مدرسه نمی آید. وقتی موضوع را پی گیری کردم متوجه شدم که او بخاطر جو و دیسیپلین موجود در کلاس من، از من می ترسد و خود را به بیماری می زند.  یک ماه اول را تقریبا نیامد  و به خانواده اش می گفت که شکم درد دارد و بیمار است و کم کم خانواده ی او نیز باور کردند که او واقعا بیمار است و او را نزد پزشک های متعدی بردند. من به خانواده اش اصرار کردم  هر طور شده او را به مدرسه بفرستند. وقتی او به مدرسه آمد دانش آموزانی که مرا می شناختند برای او توضیح دادند که محیط کلاس آن طور که او فکر می کند نیست. من نیز با او صمیمانه برخورد می کردم، سعی کردم به او نزدیک تر شوم، مهربان و دوستانه برخورد کنم، در درس هایش سخت گیری نکنم و با او شوخی کنم  بعد از آنقدر مشتاق شد که سه ماه تمام بدون غیبت بود و متوجه شد که کلاس و حتی من ترسی ندارد. به این نتیجه رسیدم که معلم در هر شرایطی باید انعطاف پذیر باشد به موقع با دانش آموزان دوست باشد؛ بخصوص در اردو ها و بازدید های علمی که دانش آموزان متوجه شوند جو کلاس با جو بیرون آن تفاوت دارد و این قانون در کلاس من پایدار است.

مشکل چشم/ سید محسن موسوی انیجدان 1

تجربه مربوط به جناب آقای سید ولی الله موسوی معلم مدرسه ی امام زاده رضا در سال 1360 و در پایه ی سوم ابتدایی می باشد : آن موقع که من تدریس می کردم متوجه شدم دانش آموزی مشکل درسی در زمینه ی انجام تکیلف دارد و آن ها را نیز انجام نمی دهد. این مسئله را از طریق خانواده ی او پی گیر شدم و کم کم متوجه شدم که این دانش آموز مشکل چشم و بینایی دارد. سپس او را به پزشکی معرفی نمودم تا او را معاینه کند و پس از انجام معاینات و با کمک اداره آموزش و پرورش  عینکی برای او تهیه کردم و الحمدالله مشکل آموزشی این دانش آموز برطرف گشته و اکنون همان دانش آموز معلم مدرسه ای می باشد. پس اگر معلم روی دانش آموزان خود شناخت کافی داشته باشد با همت و همکاری معلم و اولیای دانش آموزان مشکلاتشان برطرف خواهد شد. و من الله توفیق