دانش آموزی مرزی / عطیه جانبابایی

در سال اول ابتدایی دانش آموزی داشتم به اسم مهدیه که مرزی بود و مشکل خانوادگی داشت و با عمه و پدربزرگش زندگی میکرد . مهم ترین مشکل این دانش آموز مشکل جسمی او بود . مهدیه مادرزادی دندانهایش مشکل داشت و زبانش لوله ای شکل بود ، به گونه ای که به تجویز پزشک مایعات را با پستانک می خورد. این عوامل موجب می شد تا در صحبت کردن مهدیه اختلال ایجاد شود . مهدیه طوری صحبت می کرد که بچه ها متوجه حرفهایش نمی شدند و من که با دقت به حرفهایش گوش می دادم آن را برای دانش آموزان تکرار میکردم . راهکارهایی که به کار می بردم این بود که بیشتر اوقات مهدیه را پای تخته می آوردم و او را وادار به صحبت می کردم ، به او بیشتر توجه می کردم ، او را در نیمکت اول نشاندم ، با خانواده ی او صحبت کردم و به آنها گفتم که مهدیه نیاز به توجه ویژه دارد و البته خانواده اش بسیار به او رسیدگی می کردند که همین عوامل موجب شد مهدیه پیشرفت های فراوانی در زمینه ی گفتاری وارسی داشته باشد.