دغدغه ی مادرانه ی یک معلم/فاطمه قنبری

خانم حسین پور معلم پایه پنجم یکی از مدارس دخترانه شهر بابل است .ایشان در مجموع 19سال سابقه تدریس دارند که البته بیشتر این سال ها را در مدارس روستایی مشغول به خدمت بودند و در حال حاضر 7 سالی است که در مدارس شهری تدریس می کنند. ایشان در موردتجربیات  طول دوران تدریس خود گفتند که در طی این چند سال گاهی با دانش آموزانی که مسایل و مشکلات خاصی داشتند مواجه شده اند که البته تمامی سعی خود را برای حل مشکلات آنها به کار گرفته اند .ایشان معتقدند که یک معلم علاوه بر مسایل آموزشی باید به مسایل پرورشی و تربیتی دانش آموزان خود نیز نظارت داشته باشد . خانم حسین پور در مورد یکی از تجربیات خود گفتند ... دراواسط  یکی از سالهای تدریسم والدین دانش آموزی به من مراجعه کردند و درمورد ماجرای  کمرویی و انزوا دختر خود در جمع های خانوادگی و ... با من صحبت کردند ازمن خواستند تا راهنمایی شان کنم.از آنجایی که من هم متوجه گوشه گیری  این بچه سر کلاس شده بودم درخواست آنها را پذیرفتم و به آنها قول دادم تا تمامی سعی خود را برای حل این مشکل به کار گیرم البته به آن پدرو مادرنیزگفتم که به کمک شان احتیاج دارم . یکی از اقداماتی که برای حل این مشکل کردم این بود که روزبعد از این دانش آموز خواستم تا نماینده کلاس شود و هر روز به من گزارش کاردهد .از آن پس تا آخرین روزدو هفته ای که او نماینده بود از این دانش آموز گزارش کار می گرفتم و او مجبور به پاسخگوی به من شده و ارتباطش با من نیز بیشتر از قبل می شد.اقدام بعدی که برای حل این مسئله انجام دادم این بود که از آنجایی که مدیر دبستان هر هفته اسامی بچه هایی را که در زمینه درسی و تربیتی پیشرفت کرده اند را سر صف اعلام می کرد  به خانم  مدیر اسم این دانش اموز را  دادم و ازایشان خواستم تا این بچه را نیز سر صف تشویق کند.به این طریق و با سپردن مسئولیت به این دانش آموز او رفته رفته از انزوا و گوشه گیری بیرون آمد و به مرور به یکی از دانش آموزان موفق کلاس تبدیل شد .