دانش آموز لجباز/ سحر تیر

فهیمه کاویان پور معاون پرورشی با 22 سال سابقه ی کاری در یکی از مدارس شهرستان نوردر یکی از این سالها که در دبستان مختلط مشغول به خدمت بودم روزی در دفتر مدرسه معلم پایه ی چهارم از یکی از دانش آموزان پسر کلاس خود بسیار شاکی و گله مند بود تا جاییکه به مدیر مدرسه گفته بوددر این مدرسه یا جای من است یا جای این پسر. این مهم توجه من را به خود جلب کرد و در زنگهای تفریح دانش آموز مدنظر را مورد توجه قرار داده و حرکات و رفتار او را تحت نظر گرفتم،دیدم از لحاظ اخلاقی دانش آموز بی ادبی نیست.کم کم به او نزدیک شدم و با او صحبت کردم متوجه شدم بسیار علاقه مند به کارهای فرهنگی می باشد. در آن سال تحصیلی حفظ آیةالکرسی جزء یکی از کارهای اجرایی و بخش نامه ای از طرف آموزش و پرورش بود و این دانش آموز آیةالکرسی را به صورت بسیار روان و با ترتیل از حفظ می خواند. بنابراین در یکی از روزها در مراسم آغازین از او خواستم که به جایگاه بیاید و آیةالکرسی را از حفظ بخواند. همین کار انجام شد جایزه ای هم به او اهدا شد.این عملکرد من موجب شد تا دانش آموز دست از لجبازی بردارد. فردای آن روز مادر دانش آموز به مدسه آمد و به مدیر مدرسه گفت: اگر رابطه ی عاطفی خانم پرورشی با پسرم نبود ، پسرم هرگز راضی نمی شد به مدرسه بیاید و می گفت: تنها به خاطر خانم پرورشی به مدرسه می روم. این حرف باعث آرامش قلبی و ایجاد انگیزه ای بیشتر بر ادامه ی خدمتم شد و به یاد این آیه ی شریفه افتادم:(( هر کس نفسی را از هلاکت آزاد کند جامعه ای را آزاد کرده و هر کس نفسی را بکشد جامعه ای را هلاک کرده است)).