تنبیه کارساز نیست/فاطمه کلوانی/اقای احمد حسین زاده

اقای احمد حسین زاد با 9 سابقه ی تدریس و 20سال سابقه ی مدیریت مدرسه ابتدایی یک تجربه از تدریس در مقطع 5 ابتدایی را برایم بیان کردند: در ان سال یک دانش اموز به نام عباس که کلاس پنجم بود داشتم. او کودکی ریز نقش و شلوغ بود و پدرش دامداری داشت او که بیشتر اوقات تکالیفش را انجام نمی داد و در درس خواندن کم کاری می کرد. من برای کمک به او راه های مختلفی را پیش گرفتم و همواره برای هر درسش که کاری می کرد اورا تشویق و به او هدیه می دادم این کار را ادامه دادم تا جایی که نه تنها این روش بلکه روش های دیگر نیز هیچکدام نتیجه ای نداد و تنها راه باقی مانده برایم تنبیه بدنی بود. روزی او را به دفتر فراخواندم و علت را از او جویا شدم ولی او سکوت کرد به او گفتم دست خود را جلو بیاور و به پشت دست او با خط کش دو ضربه زدم. او که مرا اق مدیر می خواند گفت: اق مدیر این دوتا به من مزه داد. من به او گفتم وقتی فردا درست را بخوانی بیشتر به تو مزه می دهد. فردا شد و او نزد من امد و گفت: اق مدیر دوتا پشت دست من بزن... من که تعجب کرده بودم علت این کار را خواستم. او گفت: من درس را اماده نیستم و امدم جلو جلو تنبیه شوم. در انجا بود که من متوجه شدم تنبیه بدنی کارساز نیست و تنها راه باقی مانده دوستی با اوست. دوهفته بعد؛ در کلاس او را به جلو فرا خواندم او گفت من اماده نیستم. من گفتم: اشکالی ندارد من می خواهم توجلو بیایی و کمک حال من باشی. بعد مدتی او متوجه شد که این کم کاری به خودش ضربه می زند و به من قول داد درسش را بخواند و از من راه حل خواست و علت کم کاری خود را کمک به پدر در کار دامداری بیان کرد. من به او گفتم:  بهتر است یک برنامه ریزی خوب انجام دهیم. تو بعد مدرسه که به خانه رسیدی 10 دقیقه استراحت کن و بعد به گاوها برس و بعد حداقل یک ساعت را درس بخوان و اونیز این برنامه را قبول و شروع به اجرای ان کرد. حدودا یک ماه گذشت؛ عباس هر روز درسخوان تر شد و رفتار پر خاشکری خود را رها کرد و جزو بهترین های کلاس من شد. من از این مسئله درس گرفتم که باید همواره در حل مشکلات صبور،ارام و نیز با محبت باشم.