آشتی با یاری مهربان / محمد عشریه 1

به نام خداعلی اسدیان معلم ابتدایی مدرسه شهید باکری با 18سال سابقه تدریس: قرار بود من معلم کلاس کتابخوانی بچه های محله مان در تابستان شوم. دانش آموزان این کلاس در رده های سنی مختلف از پنج تا پانزده ساله بودند و این کار را سخت  کرده بود.هدف از برگزاری این کلاس ایجاد ارتباط صمیمی تر بین کودکان و نوجوانان  با کتاب بود. برای این کلاس با شور نشاط باشد برای جلسه اول برنامه ریزی کردم و با خود گفتم اگر بچه ها  این روش را دوست داشتند و بازدهی داشت تا پایان جلسات آن را ادامه می دهم. چون می دانستم که دانش آموزان و مخصوصا دختران به کارهای دستی و خلاقانه  علاقه دارند ؛ روز اول کتابی با عنوان "صد کاردستی خلاقانه " انتخاب کردم  و آن را به کلاس بردم . با بچه تمام صفحات آن را ورق زدیم .آنها خیلی خوششان آمده بود .و خودشان پیشنهاد کردند هر جلسه  در کنار کتابخوانی یک کاردستی هم بسازیم؛ من هم قبول کردم وبعد  برایشان توضیح دادم  که کتاب ها چه دنیایی  دارند و نه فقط کاردستی بلکه چیز های زیادی را می توانند از کتاب یاد بگیرند. برای روز اول یک کتاب داستان زیبا برایشان خواندم اما نه خواندن معمولی ؛بلکه برای هر کدام  از شخصیت های داستان صدا گزاری کردم و از بچه ها می خواستم که به جای آنان حرف بزنند و دختران کوچکی که هنوز به مدرسه نرفته بودنددر باره ی شخصیت ها و کارهایشان نظر می دادند. به این صورت خواندن کتاب داستان برایشان لذت بخش شد.علاقه مندی آنها به کتاب را می شد  از همان جلسه اول از شور و نشاط شان فهمید.    بعد از اتمام کتاب خوانی آنهاخواستم نتیجه گیری خودشان از داستان را جلسه بعد به صورت  نقاشی  بیاورند تا بچه های کوچکی که سواد نداشتند هم بتوانند نتیجه گیری کنند. در آخر هم دانش آموزان از کتابخانه مسجد کتاب هایی به امانت گرفتند تا در منزل بخوانند.